Dat kan toch niet? Dit moet fout zijn, denk je misschien direct als je dit leest. Moet je niet als leidinggevende in 'elke situatie' kalm het rustige rots-in-de-branding-voorbeeld geven aan anderen? Gaat het emoties tonen ten koste van je aanzien en autoriteit als je jezelf als mens teveel laat zien? Ikzelf laat makkelijk mijn emoties zien. Vraag maar na in mijn omgeving, die komen meteen met tissues aan. Maar ik vind mezelf wel professioneel. Dus hoe zit het dan? Wat is eigenlijk professioneel? En wat hebben emoties daarmee van doen?
In de periode dat ik bij de Koninklijke Landmacht werkzaam was, zeiden we tegen elkaar als het koud was "kou is een emotie en emoties kun je uitschakelen". Ach ja, denk ik nu. Dat klinkt allemaal lekker stoer en is natuurlijk niet waar maar gaat vooral om doorzetten als het even tegen zit. Je kunt emoties niet uitschakelen, maar wel onderdrukken, negeren, vermijden of het moment uit stellen dat je gaat reageren. Maar wat is nu professioneel in de omgang met emoties? Ik laat een aantal kampen even aan het woord over de situatie waarbij twee mensen botsen en er spanning ontstaat. Negeren! zegt kamp 1. Je wordt betaald om een nuttige bijdrage aan de organisatie te leveren, dat moet je samen met anderen doen en je bent er mede verantwoordelijk voor dat het lukt. Dat betekent dus dat je geen ruzie gaat maken, maar constructief met elkaar meedenkt, ook met mensen waar het minder goed mee klikt. Je mag verwachten dat professionals taakgericht kunnen samenwerken met elkaar. Dat betekent ook dat je soms even wat in moet slikken. Dat hoort er nu eenmaal bij. Nou nou, zegt kamp 2. Dat is een beetje te simpel. Ik word helemaal zenuwachtig van die collega. Ik geloof best dat hij hartstikke kundig is op zijn vakgebied, maar ik wil gewoon niet samenwerken op deze manier. Het moet altijd precies zoals hij wil. Dat kost me teveel energie en ik wil ook gewoon prettig kunnen werken. Iemand anders kan dat toch ook doen. Bijvoorbeeld mijn leidinggevende (#opluchting!). Ik heb ook genoeg werk binnen die ander projecten. Wij zeggen: Vermijden! Dat is slap, zegt kamp 3. Dan wint de ander altijd. Jouw mening is toch ook wat waard. Maar dan moet je die wel vertellen! Als je niet meld dat je het optreden van die ander onaangenaam vind moet je daarna ook niet zeuren als hij zich als een idioot blijft gedragen. Wrijving maakt glans. Dus als je emoties voelt: uit jezelf en geef feedback. Dat zegt iedereen maar niemand doet het, zegt kamp 4. Feedback geven is niet zo makkelijk. Sommige mensen kunnen het, maar het kan ook zo maar mis gaan en het alleen maar erger maken. Of je weet steeds niet wat je moet zeggen op het moment zelf, en daarna is er geen goede gelegenheid. Bovendien wil je ook niet steeds degene zijn die overal een punt van maakt. Er zijn nu nog veel barrières voor mensen in de praktijk van alledag. We moeten eerst maar eens wat aan de vaardigheden sleutelen op dit vlak, want het is best moeilijk om de onderlinge samenwerking te bespreken zonder dat iemand zich aangevallen voelt. Wij zeggen: volg een cursus feedback geven! Kamp 5: Kamp 4 heeft last van uitstelgedrag. Kamp 3 loopt het risico om op alle slakken zout te leggen. Kamp 2 zou zich af moeten vragen welke keuzes uit angst gemaakt worden en welke vanuit vrijheid. Kamp 1 noemt zichzelf waarschijnlijk rationeel. Over het professionele omgang met emoties zeggen wij: Voel je spanning/ een verhoogde hartslag/irritatie: duid het voor jezelf, uit je richting de ander, in die volgorde en daar waar dat gepast lijkt.
0 Comments
|