Hierarchie en leidinggeven

Hiërarchie is hartstikke functioneel bij leidinggeven in organisaties, binnen gezinnen, gemeenschappen, landen, etc. Ik weet daar alles van, want ik heb jarenlang bij de landmacht gewerkt en dat is zonder twijfel een hiërarchische organisatie. Je schijnt slechts 120 dagen nodig te hebben om doordrongen te raken van de cultuur van een organisatie, dus in mijn geval is dat gelukt. Ik heb in die tijd de voordelen van hiërarchie goed leren kennen en het heeft me erg geholpen om mijn plek als leider in te nemen. 
Maar hiërarchie kan ook vies klinken. Dat komt door het idee dat iemand die hoger in de hiërarchie staat, meer waard is dan iemand die lager op de hiërarchische ladder staat. Alsof een leidinggevende meer waard zou zijn dan een medewerker. Binnen de organisatie geldt dat natuurlijk wel in zekere zin: voor de rol. Het is lastiger voor een organisatie als de directeur elk jaar wisselt, dan wanneer de positie van een medewerker elk jaar opnieuw wordt ingevuld. En bij het NFI was het lastiger om een nieuwe forensisch deskundige in te werken dan een nieuwe analist. De vieze smaak komt als we die waarde vertalen naar ons als individu. Als er zorgvuldiger omgesprongen wordt met de directeur dan met de medewerker (of andersom). Of als de ene groep medewerkers meer aandacht of privileges krijgt dan de ander. Dan is het alsof de ene mens meer waard is dan de ander en dat leidt geheid, en terecht tot gedoe.
Bij het innemen van je plek als leider heb je te dealen met hiërarchie. Met leiding geven en ontvangen. Met situaties waarin jij bepaalt, of er juist niet over gaat. Laat je oordeel over hiërarchie je hierbij niet in de weg staan.